Tu i Teraz

Tam, gdzie najpiękniejszy zachód słońca trwa,
tam pragnie dolecieć dusza ma,
a wzrok próbuje dojrzeć tej krainy.
Lecz co widzi przed sobą? Tylko same ruiny.

Słońce nie świeci tam już w ogóle.
Obraz po bitwie pochłonięty cały w pyle
i najmniejszy uśmiech nie przebije się nawet.
Wzrok mój kończy więc tą ciężką przeprawę.

Przez tą mgłę gęstą i białą jak mleko,
bo w takiej gęstwinie nie zajdzie on daleko.
A ja wolę zostać tu i teraz, w miejscu gdzie
na zmianę jest wschód i zachód, noc i dzień.

Lu23