Wierzba

Nad jeziora brzegiem
srebna wierzba płacze...
Gładzi liśćmi taflę wody,
kiedyś było tu inaczej...
Wiatr w gałęziach
tęsknotą zawodzi,
liście szepczą słowa,
które toną w wodzie...
Białe ptaki odleciały
jak piękne marzenia.
Nic już nie jest
takie samo,
czas wszystko pozmieniał...
Młode drzewko kiedyś,
dziś z wiekiem się słania.
Toń jeziora
jak lustro,
starości odbija zmagania...
Ząb czasu
odcisnął swe piętno,
deszcz wyrzeżbił cierpienie,
znikło życia tętno...
Woda cichutko szumi,
wierzba wciąż ta sama.
Może zniszczona,
może stara
lecz wciąż jezioru oddana...

ALEXIA